علامه مجلسى مىگوید: در بعضى از کتب معتبره دیدم که:
معلى بنخنیس مىگوید: روز عیدى خدمت امام صادق(ع) رفتم. پرسید: این روز رامىشناسى؟ گفتم: روزى است که عجم آن را بزرگ مىشمرند و در آن به یکدیگر هدیهمىدهند. حضرت فرمود:
قسم به بیت عتیق که در مکه است، این نیست مگر به جهت موضوعى قدیمى که براى توتفسیر مىکنم ...نوروز، روزى است که خداوند از بندگان پیمان گرفت و آن اولینروزى است که خورشید کرد. و بادها وزیدن گرفت، کشتى نوح(ع) بر کوه «جودى» قرارگرفت و خداوند کسانى را که از خانه خارج شده بودند، زنده نمود ... و پیامبراسلام(ص) به اصحاب امر فرمود: «با على(ع) به عنوان امارت مؤمنین بیعت کنند...
و هیچ روزى نوروز نیست مگر اینکه در آن روز انتظار فرج داریم، زیرا نوروز از روزهاى ما و روزهاى شیعیان ماست، عجم آن را حفظ کرد و شما آن را تضییع نمودید...»
احمد بنفهد در کتاب مهذب البارع نظیر این روایت را آورده است.